ผมเป็นคนประจำเรือมืออาชีพ: สละเรือใหญ่ก่อนจะจบการศึกษา
ความเดิมจากตอนที่แล้ว ผมเล่าถึงการเข้าไปเป็นนักเรียนเดินเรือพาณิชย์ของศูนย์ฝึกพาณิชย์นาวีแล้วจบลงตรงการเลือกบริษัทเรือต่อจากเพื่อน ๆ ในเกือบลำดับท้าย ๆ ของรุ่น ซึ่งได้นำพาผมไปพบกับประสบการณ์ที่ผมจะไม่ลืมไปชั่วชีวิต ส่วนจะเป็นเรื่องอะไร ผมจะเล่าต่อให้ฟังกันครับ ทางเลือกจำกัดแต่เลือกเก็บเกี่ยวเรียนรู้ให้มากที่สุด หลังจากเพื่อน ๆ เลือกบริษัทเรือไปกันหมดแล้ว ส่วนใหญ่ก็จะเลือกลงเรือบรรทุกสินค้าทั่วไปที่วิ่งไปญี่ปุ่นและยุโรปกัน เพราะบางลำได้ลงตำแหน่ง 3/Offr หรือ 4/Engr แทนตำแหน่งนักเรียนฝึก ทำให้ได้เงินเดือนสูงขึ้นด้วย ส่วนผมถูกบังคับเลือกให้ไปลงเรือคอนเทนเนอร์กับบริษัทเบอร์หนึ่งของประเทศไทย จริง ๆ ก็เป็นบริษัทชั้นนำเลยนะครับ แต่ด้วยความเป็นเรือคอนเทนเนอร์ ทำให้ไม่มีเวลาจอดในเมืองท่านานมากเท่าไร ซึ่งเราไม่ค่อยชอบกัน และที่สำคัญมีรุ่นพี่ที่จบจากศูนย์ฝึกพาณิชย์นาวีทั้งนั้นที่ทำงานบนเรือ เรียกว่าผมกลับไปเป็นน้องเล็กอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่อุตส่าห์ฝ่าฟันเป็นนักเรียนรุ่นพี่ที่โรงเรียน เรือลำแรกที่ผมถูกส่งไปฝึกงาน เป็นเรือที่มีสะพานเดินเรืออยู่หัวเรือชื่อเสียงก้องในแม่น้ำเจ้าพระยา เธอชื่อว่า ‘มหาภูมิ’ เรือลำนี้เป็นเรือ Container Feeder วิ่งขนส่งสินค้าระหว่างท่าเรือคลองเตยและสิงค์โปร์ สมัยก่อนจอดในเมืองท่าประมาณ 2 วัน ในใจผมคิดตอนแรกว่า คงแทบไม่ได้ทำอะไรเลย แต่พอบริหารจัดการดี ๆ บางทีผมว่ามันนานไปด้วยซ้ำ ผมไปลงเรือครั้งแรก กัปตันของผมเป็นทหารเรือเก่าและได้สรั่งที่เดินเรือมาแล้วรอบโลกเป็นครูสอนคนแรก ต้นเรือเป็นรุ่นพี่ที่มีการบ้านให้ผมทำทุกวัน ผมหาสมุดจดหนึ่งเล่มเพื่อจดความรู้ทุกอย่างลงไปในนั้น มีวาดรูปประกอบด้วย จนต่อมาสมุดเล่มนั้นเป็นของมีค่ามากสำหรับน้อง ๆ รุ่นหลัง […]