ผมเป็นคนประจำเรือมืออาชีพ: I am a Captain and always Captain
เดิมจากตอนที่แล้ว ผมเล่าถึงว่าในเดือน ก.ค. 1999 ความฝันของผมก็เป็นจริงเพราะได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุดบนเรือ ผมได้รับการโปรโมตจากทางบริษัทให้เป็นกัปตันเรือครั้งแรก ถ้าใครติดตามอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1 ถึงตอนที่ 3 อยากจะบอกว่า คุณเป็นคนแรกในโลกเลยนะครับที่ทราบเรื่องราวการเป็นคนประจำเรือของผมแบบละเอียดยิบ เพราะบางเรื่องผมยังไม่เคยเล่าให้พ่อกับแม่ฟังเลย อยากให้ทุกคนอ่านแล้วได้รับประโยชน์จากมุมมองที่ผมพยายามแทรกเข้าไปในเรื่องที่เล่า และสำหรับคนที่คิดจะเปลี่ยนชีวิตตัวเองไปเป็นคนประจำเรือ ผมว่าเรื่องราวของผมก็น่าจะพอเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลาย ๆ คนได้เป็นอย่างดีทีเดียว ก็ขนาดผมเคยสละเรือใหญ่จนเกือบเอาชีวิตไม่รอดมาแล้วยังขึ้นเป็นกัปตันเรือได้ งั้นคุณก็ทำได้เช่นกันครับ เชื่อผมสิ! ไปครับ ไปอ่านเรื่องราวตอนสุดท้ายของ Old Captain Never Die กันครับ ประสบการณ์รับน้องครั้งแรกของกัปตันมือใหม่ เรือลำแรกที่ผมได้รับความไว้วางใจให้ไปทำหน้าที่ของบริษัทเป็นเรือครูของ RCL เลยครับ เธอชื่อว่า “เรือศิริภูมิ” (M.V. Siri Bhum) เป็นเรือที่มีสะพานเดินเรืออยู่ที่หัวเรือ เวลาเจอคลื่น ร่อนเอาเรื่องเลย ผมต้องบินจากกรุงเทพฯ ไปลงเรือที่สงขลา เพราะเส้นทางการเดินเรือของเรือลำนี้คือ สงขลา-กวนตัน-สิงค์โปร์-สีหนุวิลล์-สงขลา ช่วงนั้นจำได้ว่าเส้นทางการวิ่งลงไปสิงค์โปร์ต้องผ่านเส้นทางโจรสลัดเพียบเลย แล้วเรือของผม Freeboard ก็ค่อนข้างต่ำ เรียกว่าบางเที่ยวถ้าบรรทุกสินค้าเยอะ ๆ แล้วโจรเอาเรือวิ่งมาเทียบข้างเรือ แทบจะกระโดดขึ้นเรือแบบไม่ต้องปีนบันไดให้วุ่นวายเลย ก็เลยต้องมีการจัดลูกเรือคอยเข้ายามที่ท้ายเรือเพื่อเฝ้าโจรตลอด โดยเฉพาะถ้าวิ่งผ่าน […]